ερισθενέτης

ἐρισθενέτης, ὁ (Μ)

ο ερισθενής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + *σθενέ-της (< σθένος) αντί ερισθενής, πιθ. κατ’ επίδραση τού εριβρεμέτης].